تأثیر اجرای برنامه آموزش شیوه زندگی سالم بر کیفیت زندگی سالمندان روستایی شهرستان دشتی

اهداف: امروزه، دغدغۀ اصلی محققان و پژوهشگران صرفاً یافتن راه های افزایش طول عمر نیست؛ بلکه با نگاهی به آمار و ارقام می توان فهمید که اگر در قرن بیستم، چالش اصلی فقط «زنده ماندن» بود، چالش قرن جدید، «زندگی با کیفیت برتر» است. هدف این پژوهش، تعیین تأثیر اجرای برنامۀ آموزشی شیوۀ زندگی سالم بر کیفیت زندگی سالمندان روستایی در شهرستان دشتی، در سال ۱۳۸۸ بود. مواد و روش ها: طرح این مطالعه از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل است. جامعۀ پژوهش حاضر را تمامی سالمندان روستایی شهرستان دشتی تشکیل می دهند. نمونه های پژوهش به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از بین سالمندان ساکن روستا های بادوله و تلخو از بخش کاکی شهرستان دشتی استان بوشهر بودند که شرایط ورود به مطالعه را داشتند. افراد نمونه ۷۹ نفر بودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از پرسش نامۀ سنجش دانش شیوۀ زندگی سالم و پرسش نامه 36-sf استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری تحلیل پراکنش مکرر، تحلیل هم پراکنش، آزمون تعقیبی بنفرونی و آزمون کای دو تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد آگاهی سالمندان روستایی شهرستان دشتی از شیوۀ زندگی سالم کم بوده و همچنین زندگی آن ها بی کیفیت است؛ یعنی میانگین نمرۀ کیفیت زندگی قبل از مداخله ۷۶/۶±۸۸/۳۱ است. همچنین، مشخص شد که آموزش شیوۀ زندگی سالم باعث ارتقای میزان آگاهی از شیوۀ زندگی سالم و بهبود کیفیت زندگی سالمندان در گروه مداخله می شود (p<0/05). درحالی که در گروه کنترل، کیفیت زندگی کاهش می یابد؛ گرچه این کاهش به لحاظ آماری معنادار نیست و دانش شیوۀ زندگی سالم آن ها تغییر معناداری نمی کند (p=0/209، f=1/60). نتیجه گیری: اجرای برنامۀ آموزشی شیوۀ زندگی سالم باعث بهبود کیفیت زندگی وابسته به سلامت در سالمندان روستایی می شود.